Santiago
Door: Jelle
Blijf op de hoogte en volg Jelle
22 September 2014 | Chili, Santiago de Chile
Santiago
De Chileense vrouw die ik in het vliegtuig ontmoet communiceert in het Duits met mij maar nadat ik de reservering van het eerste hotel waar ik verblijf met bijbehorende foto van omringende locatie laat zien vervalt ze ineens in het Spaans.
´Este sitio es muy peligroso!!´ (deze plaats is erg gevaarlijk).
´Die is gek´ denk ik. Hoewel ik verre van alles minitieus gepland heb, weet ik wel dat deze buurt in Santiago ok is. Dit was namelijk de reden dat ik in dit gedeelte geboekt heb.
De aanbeveling van het vliegveld om een ´officiele´ taxi te nemen omdat die meer te vertrouwen zijn wil ik nog opvolgen maar ik ben niet van plan om alles meteen als waarheid aan te nemen.
Echter geeft hierin de doorslag dat het busje dat de luchthaven aanbiedt goedkoper is dan een reguliere taxi. Je moet je afkomst niet verloochenen! Dus deze calvinistische Hollander gaat weloverwogen voor de goedkoopste optie.
Het feit dat het vliegveld stelt dat andere taxi´s minder te vertrouwen zouden zijn geeft mij overigens meer het gevoel van hun neiging naar een zelfverklaard monopolie op het vervoeren van zojuist aangekomen reizigers die de stad in moeten in plaats van een werkelijk nobel, oprecht streven naar het veilig vervoeren van passagiers in een zogenaamde onveilig gebied.
Hotel Las Vegas is mijn eerste bestemming in Santiago. Wat betreft de accomodatie: gegokt en verloren:).
In een woord: overprijsd! Hostels passen mij wat dat betreft beter: laagdrempeliger, meer contact met medereisgenoten en niet geheel onbelangrijk als je langere tijd weggaat: een stuk goedkoper!
´La Fuentes Holandesa´.. Ja, ik zie het goed! Een restaurant met de naam Holandesa heeft natuurlijk een streepje voor op de rest, al gebiedt de waarheid mij te zeggen dat zij op de juiste tijd op de juiste plek was. Onderweg naar mijn hostel, die trip leg ik lopend af om wat van de stad te kunnen zien, krijg ik trek en ik heb geen zin om verder te lopen.
Het is de Chileense nationale feestdag en dat zal ik weten. Allereerst krijg ik twee niet onomvangrijke broodjes met een tomatensalsa waarna het hoofdgerecht zich aandient: een halve gegrilde kip met een aanzienlijke hoeveelheid rijst. Wellicht dat de opgelopen trek naar voedsel mij doet hallucineren waardoor alles groter lijkt dan het is maar dit is wel de grootste halve kip die ik gezien heb. Terwijl ik dit om netst mogelijk manier naar binnen probeer te werken (´honger´ + kip uit het vuistje = gegarandeerde puinhoop) blijven de broodjes met tomatensalsa binnenkomen.
Een Chileense dude die de Chileense onafhankelijkheid al aardig aan het vieren is houdt mij ondertussen ´gezelschap´. Alsof Chileens niet onverstaanbaar genoeg is maakt zijn zojuist aangeboren dronkenschap het nog onbegrijpelijker. (Men spreekt geen Spaans, maar Chileens. En ze zijn er nog trots op ook. Ik durf zelfs te stellen dat hun trotsheid gecorreleerd gaat met hoe onverstaanbaarder ze overkomen op ´gringo´s´. Een vergelijking met Volendammers gaat niet geheel mank)
Een halve liter wijn valt mij ten deel terwijl ik mij afvraag wat dit allemaal wel niet gaat kosten en of mijn deels vergane snelheid nog afdoende is om bepakt met 15kg schoon aan de haak het personeel eruit te rennen als de rekening gaat tegenvallen. De ´jefa´(bazin) is nuchter en Spaanse! Dus voor mij nog te begrijpen. Ze staat erop dat ik niet betaal. Uit beleefdheid en misschien ook voor het geval dat ik haar vermeende verzoek verkeerd begrepen heb vraag ik evengoed de ´cuenta´ en betaal met 3.000 Chileense peso (is nog geen 4 euro) nog een fooi ook. Hilarisch!! Overigens krijg ik ook nog een halve liter cerveza aangeboden (lees: door de strot geramd). Het moet nog middag worden dus dat lijkt mij geen strak plan. Tenslotte ben ik nieuw in een vreemde stad. Ook in Amsterdam zit ik al niet voor 12PM aan een halve liter wijn en bier. Hoewel het in Amsterdam intussen al geen 12PM meer is, besluit ik wijselijk om het biertje af te slaan.
Overigens ligt de halve liter wijn niet ten grondslag aan het feit dat mijn hostel in eerste instantie onvindbaar is..
Het zou gehuisvest zijn op Dardignac 0184. In mijn logica is dat gewoon nr. 184 maar in werkelijkheid ligt het achter nr. 1.
Dus de volgorde is 184-1-0184.. Ja dat moet je maar net weten.
En ik ben niet de enige die het niet weet; niemand in de deze straat waar mijn hostel is en dus loop ik eerste een kwartier de verkeerde kant op en moet datzelfde kwartier weer terug waarna ik mijn weg kan vervolgen.
Hoewel zijn naam een andere afkomst doet vermoeden is de Duitser Angelo Carli de eerste medereiziger die ik tref in mijn nieuwe hostel. Zijn Duitse accent is zo hevig dat het mij in eerste instantie beter lijkt dat hij gewoon Duits praat omdat ik het dan beter kan volgen. Gelukkig ben ik na een paar minuten al gewend aan zijn Duitse interpretatie van het Engels en kunnen we gewoon Engels praten. Angelo zou hier met zijn vriendin zijn maar die besloot drie weken geleden toch maar de relatie stop te zetten. Angelo is echter evengoed afgereisd naar Santiago, al weet hij niet waarom. Hulde!
Het voordeel van mijn uitgebreide zoektocht naar mijn hostel eerder deze middag is dat ik de redelijk de weg weet inmiddels. Omdat er niet veel tijd is tot aan het avondeten lopen we de berg Santa Lucia op. Het uitzicht over de stad rechtvaardigt zelfs de geringe aan de klim bestede tijd van een half uur niet. Zijn het niet de wolken die grijs uitslaan dan is het wel de skyline van Santiago rond de Santa Lucia.
Een aanrader voor een kort bezoek aan Santiago is de ´tours for tips´. Het principe is simpel: de drie uur durende tour is gratis, maar je kan een fooi geven al naar gelang wat je het waard vindt. Bovendien een goede manier om medereizigers te treffen.
Hoezeer ik ook van eten houd, de geur in de markt ´La Vega´ die tijdens de tour bezocht wordt is niet te harden.
Een melange van zeer penetrante ooit verse vis en vlees. Heel veel vlees. Toch ben ik dankbaar voor het aandoen van deze markt: elke dag uit eten gaan zal een aardige hap uit mijn budget betekenen, ik wil dus zelf koken en dit is de eerste optie die ik tref waar ik voedsel kan kopen (ongetwijfeld zijn hier ook wel supermarkten echter heb is nog niet getraceerd).
De ´Mercado de pescados´ bevalt beter: ook hier veel vis, daarentegen nu reeds bereid en dus wat vriendelijker voor de neus:).
Bedeeld met een kuststrook van 4275 km mag het geen verrassing zijn dat de Chileense traditionele keuken veelal authentieke ´pescados´ (visgerechten) herbergt. Deze luisteren naar namen als ´congrio frito´, ´ceviche´, ´merluza´ etc. Voor gerechten die ik zelf niet kan klaarmaken of die ik zelf niet beter kan bereiden dan de dienstdoende kok betaal ik graag.
´Het is net een park´, bedenk ik me terwijl we over de ´cementario de Santiago´ lopen. Dat een begraafplaats zo rustgevend zou zijn had ik niet kunnen bedenken.
De begraafplaats is krankzinnig groot.. Maar liefst 117 voetbalvelden!!
Waarschijnlijk ligt hier voor 2 eeuwen aan ´Santiaguini´s´. Ik schiet in de lach als ik me bedenk dat over 2 eeuwen half Santiago waarschijnlijk bestaat uit begraafplaats. Vermoedelijk koopt iedereen een permanente ´nicho´: een uitneembare steen in een muur waarin hele families liggen. Soms wel 17 personen. Graven worden slecht incidenteel geruimd.
Het meest opvallende is echter de mausolea: rijke Santiaguini´s wilden zich onderscheiden van de arme stadsgenoten (zoals de meeste rijken overal ter wereld, zo onderscheidend zijn ze dus eigenlijk niet). Dus geen ´nicho´ of gedenksteen voor hen. Nee, hele bouwwerken varierend van pyramides, Inca-tempels, Sfinx van Gizeh alwaar zij liggen opgebaard. Bizar.
Hoewel ik me had voorgenomen niet s´middags te drinken kan ik de ´terremoto´ die dienst doet als afsluiter van de tour, niet afslaan. ´Terremoto´ is Spaans voor aardbeving en zeker op een (dan nog) nuchtere maag kan ik dat effect het drankje niet ontzeggen. Op slag aangeschoten waggel ik naar de ´Mercado de Pescados´ tezamen met enkele andere deelnemers van de tour, allen even beneveld en toegetakeld door de een van de nationale Chileense brouwsels.
Wellicht door de uitwerking van de ´terremoto´ heb ik geen flauw idee meer hoe de door mij bestelde ´pescado´ heet.
Gevuld met gamba´s, witvis en stukjes zalm zal ik de smaak niet vergeten, erg lekker!
En opeens verschijnt daar een gitarist ten tonele. Uiteraard niet om de sfeer op te leuken maar voor een bijverdienste. Ik wil hem best wat geven maar dan wel om te stoppen met spelen. Hoewel ik Led Zeppelin goed vind, asjeblieft geen ´stairway to heaven´. ´No lo sé ´Hotel California´ krijg ik te horen in reactie op mijn verzoek.
Hij drukt abrupt de gitaar in mijn handen als ik hem de akkoorden mededeel.
Daar zit ik dan, nog licht beneveld van de terremoto, bijkomend van de pescado ´Hotel California´ te spelen op een vismarkt in Santiago. Nog verbaasder dan ik zelf ben over deze gebeurtenis ogen de blikken van mijn tafelgenoten en de overige gasten volgend op dit aangezicht.
De ´cerro San Cristobal´ (cerro = heuvel) die Angelo, een Colombiaans-Amerikaanse jongen en ik nadien ´beklimmen´ geeft een beter uitzicht over Santiago dan de Santa Lucia, echter is de skyline evenwel grijs.. Santiago is schijnbaar niet bedoeld om van boven te aanschouwen.
Santiago is mooier vanaf de begane grond. Een goed moment om daar achter te komen is 18 september, oftewel ´dieciocho´ of ´dias de patras´. Op 18 september verklaart Chili zich onafhankelijk van zijn Spaanse overheerser.
En daar zijn ze nog steeds blij mee. Heeeeel blij mee. Rondom dieciocho ligt het hele land plat en is iedereen vrij.
Overal zijn ´fonda´s´, lokalen feesten. Dit varieert van grote georganiseerde feesten tot aan feesten thuis.
Aangezien ik land op 18 september en hier totaal niet van op de hoogte ben mis ik de festiviteiten. Gelukkig voor mij wordt er de dagen na 18 september nog volop feest gevierd.
Zo is er 19 september een fonda in Santiago´s grootste park (O´Higgins park: hoewel de naam anders doet vermoeden was de leider van de Onafhankelijksstrijd tegen de Spaanse overheerser van Chileense komaf. Zou wel triest zijn als Chili een Ier nodig had om zich te ontdoen van hun opponent). Iedereen lacht, drinkt en danst naar het optreden van de schijnbaar nogal populaire Sanchez y su tres amigo´s (of zoiets) en lacht, drinkt en danst en dan nog wat meer van dat alles.
Ondanks dat Chili het duurste land van Zuid-Amerika is, is de prijs-kwaliteit/kwantiteit van het eten veel beter dan ik gewend ben dan de Nederlandse standaard. In tegenstelling tot Nederlandse restaurants kan je in de Chileense eetgelegenheden onmogelijk nog trek mits je het bord leegeet. Voor mij een gigantisch pluspunt.
Wat bij het hoofdgerecht aan groente ontbreekt wordt meer dan gecompenseerd bij het bestellen van een zeer goedkope side dish (2.000 peso´s): werkelijk een bord aan groente waar de hele tafel van kan meeeten.
Een ander pluspunt is dat ik me minder hoef te schamen voor het gebrek aan mooi uitgebalanceerde gerechten in de Hollandse keuken wanneer medereizigers mij om de typisch Hollandse gerechten vragen: hoewel hutspot en boerenkool niet overlopen van de inventiviteit, is het nog altijd beter dan de Chileense gerechten/snacks als churillana (patat, ui, Frankfurter worst en ei), completo (hotdog, ketuchup, mayonaise en.. avocado: in mijn ogen een incompleto maar hier is het erg populair) en empanada (valt nog wel mee maar is een soort gepaneerde korst gevuld met van alles: kip/groente/seafood/vegatarisch). Een empanada gevuld met de juiste inhoud is nog altijd lekkerder zonder de empanada (korst) zelf.
Al met al is Santiago een hele relaxte stad waar ik na vier dagen wel genoeg van had.
Wellicht dat ik er later nog eens terugkeer voordat ik het noorden van Chili ga aandoen.
De Chileense vrouw die ik in het vliegtuig ontmoet communiceert in het Duits met mij maar nadat ik de reservering van het eerste hotel waar ik verblijf met bijbehorende foto van omringende locatie laat zien vervalt ze ineens in het Spaans.
´Este sitio es muy peligroso!!´ (deze plaats is erg gevaarlijk).
´Die is gek´ denk ik. Hoewel ik verre van alles minitieus gepland heb, weet ik wel dat deze buurt in Santiago ok is. Dit was namelijk de reden dat ik in dit gedeelte geboekt heb.
De aanbeveling van het vliegveld om een ´officiele´ taxi te nemen omdat die meer te vertrouwen zijn wil ik nog opvolgen maar ik ben niet van plan om alles meteen als waarheid aan te nemen.
Echter geeft hierin de doorslag dat het busje dat de luchthaven aanbiedt goedkoper is dan een reguliere taxi. Je moet je afkomst niet verloochenen! Dus deze calvinistische Hollander gaat weloverwogen voor de goedkoopste optie.
Het feit dat het vliegveld stelt dat andere taxi´s minder te vertrouwen zouden zijn geeft mij overigens meer het gevoel van hun neiging naar een zelfverklaard monopolie op het vervoeren van zojuist aangekomen reizigers die de stad in moeten in plaats van een werkelijk nobel, oprecht streven naar het veilig vervoeren van passagiers in een zogenaamde onveilig gebied.
Hotel Las Vegas is mijn eerste bestemming in Santiago. Wat betreft de accomodatie: gegokt en verloren:).
In een woord: overprijsd! Hostels passen mij wat dat betreft beter: laagdrempeliger, meer contact met medereisgenoten en niet geheel onbelangrijk als je langere tijd weggaat: een stuk goedkoper!
´La Fuentes Holandesa´.. Ja, ik zie het goed! Een restaurant met de naam Holandesa heeft natuurlijk een streepje voor op de rest, al gebiedt de waarheid mij te zeggen dat zij op de juiste tijd op de juiste plek was. Onderweg naar mijn hostel, die trip leg ik lopend af om wat van de stad te kunnen zien, krijg ik trek en ik heb geen zin om verder te lopen.
Het is de Chileense nationale feestdag en dat zal ik weten. Allereerst krijg ik twee niet onomvangrijke broodjes met een tomatensalsa waarna het hoofdgerecht zich aandient: een halve gegrilde kip met een aanzienlijke hoeveelheid rijst. Wellicht dat de opgelopen trek naar voedsel mij doet hallucineren waardoor alles groter lijkt dan het is maar dit is wel de grootste halve kip die ik gezien heb. Terwijl ik dit om netst mogelijk manier naar binnen probeer te werken (´honger´ + kip uit het vuistje = gegarandeerde puinhoop) blijven de broodjes met tomatensalsa binnenkomen.
Een Chileense dude die de Chileense onafhankelijkheid al aardig aan het vieren is houdt mij ondertussen ´gezelschap´. Alsof Chileens niet onverstaanbaar genoeg is maakt zijn zojuist aangeboren dronkenschap het nog onbegrijpelijker. (Men spreekt geen Spaans, maar Chileens. En ze zijn er nog trots op ook. Ik durf zelfs te stellen dat hun trotsheid gecorreleerd gaat met hoe onverstaanbaarder ze overkomen op ´gringo´s´. Een vergelijking met Volendammers gaat niet geheel mank)
Een halve liter wijn valt mij ten deel terwijl ik mij afvraag wat dit allemaal wel niet gaat kosten en of mijn deels vergane snelheid nog afdoende is om bepakt met 15kg schoon aan de haak het personeel eruit te rennen als de rekening gaat tegenvallen. De ´jefa´(bazin) is nuchter en Spaanse! Dus voor mij nog te begrijpen. Ze staat erop dat ik niet betaal. Uit beleefdheid en misschien ook voor het geval dat ik haar vermeende verzoek verkeerd begrepen heb vraag ik evengoed de ´cuenta´ en betaal met 3.000 Chileense peso (is nog geen 4 euro) nog een fooi ook. Hilarisch!! Overigens krijg ik ook nog een halve liter cerveza aangeboden (lees: door de strot geramd). Het moet nog middag worden dus dat lijkt mij geen strak plan. Tenslotte ben ik nieuw in een vreemde stad. Ook in Amsterdam zit ik al niet voor 12PM aan een halve liter wijn en bier. Hoewel het in Amsterdam intussen al geen 12PM meer is, besluit ik wijselijk om het biertje af te slaan.
Overigens ligt de halve liter wijn niet ten grondslag aan het feit dat mijn hostel in eerste instantie onvindbaar is..
Het zou gehuisvest zijn op Dardignac 0184. In mijn logica is dat gewoon nr. 184 maar in werkelijkheid ligt het achter nr. 1.
Dus de volgorde is 184-1-0184.. Ja dat moet je maar net weten.
En ik ben niet de enige die het niet weet; niemand in de deze straat waar mijn hostel is en dus loop ik eerste een kwartier de verkeerde kant op en moet datzelfde kwartier weer terug waarna ik mijn weg kan vervolgen.
Hoewel zijn naam een andere afkomst doet vermoeden is de Duitser Angelo Carli de eerste medereiziger die ik tref in mijn nieuwe hostel. Zijn Duitse accent is zo hevig dat het mij in eerste instantie beter lijkt dat hij gewoon Duits praat omdat ik het dan beter kan volgen. Gelukkig ben ik na een paar minuten al gewend aan zijn Duitse interpretatie van het Engels en kunnen we gewoon Engels praten. Angelo zou hier met zijn vriendin zijn maar die besloot drie weken geleden toch maar de relatie stop te zetten. Angelo is echter evengoed afgereisd naar Santiago, al weet hij niet waarom. Hulde!
Het voordeel van mijn uitgebreide zoektocht naar mijn hostel eerder deze middag is dat ik de redelijk de weg weet inmiddels. Omdat er niet veel tijd is tot aan het avondeten lopen we de berg Santa Lucia op. Het uitzicht over de stad rechtvaardigt zelfs de geringe aan de klim bestede tijd van een half uur niet. Zijn het niet de wolken die grijs uitslaan dan is het wel de skyline van Santiago rond de Santa Lucia.
Een aanrader voor een kort bezoek aan Santiago is de ´tours for tips´. Het principe is simpel: de drie uur durende tour is gratis, maar je kan een fooi geven al naar gelang wat je het waard vindt. Bovendien een goede manier om medereizigers te treffen.
Hoezeer ik ook van eten houd, de geur in de markt ´La Vega´ die tijdens de tour bezocht wordt is niet te harden.
Een melange van zeer penetrante ooit verse vis en vlees. Heel veel vlees. Toch ben ik dankbaar voor het aandoen van deze markt: elke dag uit eten gaan zal een aardige hap uit mijn budget betekenen, ik wil dus zelf koken en dit is de eerste optie die ik tref waar ik voedsel kan kopen (ongetwijfeld zijn hier ook wel supermarkten echter heb is nog niet getraceerd).
De ´Mercado de pescados´ bevalt beter: ook hier veel vis, daarentegen nu reeds bereid en dus wat vriendelijker voor de neus:).
Bedeeld met een kuststrook van 4275 km mag het geen verrassing zijn dat de Chileense traditionele keuken veelal authentieke ´pescados´ (visgerechten) herbergt. Deze luisteren naar namen als ´congrio frito´, ´ceviche´, ´merluza´ etc. Voor gerechten die ik zelf niet kan klaarmaken of die ik zelf niet beter kan bereiden dan de dienstdoende kok betaal ik graag.
´Het is net een park´, bedenk ik me terwijl we over de ´cementario de Santiago´ lopen. Dat een begraafplaats zo rustgevend zou zijn had ik niet kunnen bedenken.
De begraafplaats is krankzinnig groot.. Maar liefst 117 voetbalvelden!!
Waarschijnlijk ligt hier voor 2 eeuwen aan ´Santiaguini´s´. Ik schiet in de lach als ik me bedenk dat over 2 eeuwen half Santiago waarschijnlijk bestaat uit begraafplaats. Vermoedelijk koopt iedereen een permanente ´nicho´: een uitneembare steen in een muur waarin hele families liggen. Soms wel 17 personen. Graven worden slecht incidenteel geruimd.
Het meest opvallende is echter de mausolea: rijke Santiaguini´s wilden zich onderscheiden van de arme stadsgenoten (zoals de meeste rijken overal ter wereld, zo onderscheidend zijn ze dus eigenlijk niet). Dus geen ´nicho´ of gedenksteen voor hen. Nee, hele bouwwerken varierend van pyramides, Inca-tempels, Sfinx van Gizeh alwaar zij liggen opgebaard. Bizar.
Hoewel ik me had voorgenomen niet s´middags te drinken kan ik de ´terremoto´ die dienst doet als afsluiter van de tour, niet afslaan. ´Terremoto´ is Spaans voor aardbeving en zeker op een (dan nog) nuchtere maag kan ik dat effect het drankje niet ontzeggen. Op slag aangeschoten waggel ik naar de ´Mercado de Pescados´ tezamen met enkele andere deelnemers van de tour, allen even beneveld en toegetakeld door de een van de nationale Chileense brouwsels.
Wellicht door de uitwerking van de ´terremoto´ heb ik geen flauw idee meer hoe de door mij bestelde ´pescado´ heet.
Gevuld met gamba´s, witvis en stukjes zalm zal ik de smaak niet vergeten, erg lekker!
En opeens verschijnt daar een gitarist ten tonele. Uiteraard niet om de sfeer op te leuken maar voor een bijverdienste. Ik wil hem best wat geven maar dan wel om te stoppen met spelen. Hoewel ik Led Zeppelin goed vind, asjeblieft geen ´stairway to heaven´. ´No lo sé ´Hotel California´ krijg ik te horen in reactie op mijn verzoek.
Hij drukt abrupt de gitaar in mijn handen als ik hem de akkoorden mededeel.
Daar zit ik dan, nog licht beneveld van de terremoto, bijkomend van de pescado ´Hotel California´ te spelen op een vismarkt in Santiago. Nog verbaasder dan ik zelf ben over deze gebeurtenis ogen de blikken van mijn tafelgenoten en de overige gasten volgend op dit aangezicht.
De ´cerro San Cristobal´ (cerro = heuvel) die Angelo, een Colombiaans-Amerikaanse jongen en ik nadien ´beklimmen´ geeft een beter uitzicht over Santiago dan de Santa Lucia, echter is de skyline evenwel grijs.. Santiago is schijnbaar niet bedoeld om van boven te aanschouwen.
Santiago is mooier vanaf de begane grond. Een goed moment om daar achter te komen is 18 september, oftewel ´dieciocho´ of ´dias de patras´. Op 18 september verklaart Chili zich onafhankelijk van zijn Spaanse overheerser.
En daar zijn ze nog steeds blij mee. Heeeeel blij mee. Rondom dieciocho ligt het hele land plat en is iedereen vrij.
Overal zijn ´fonda´s´, lokalen feesten. Dit varieert van grote georganiseerde feesten tot aan feesten thuis.
Aangezien ik land op 18 september en hier totaal niet van op de hoogte ben mis ik de festiviteiten. Gelukkig voor mij wordt er de dagen na 18 september nog volop feest gevierd.
Zo is er 19 september een fonda in Santiago´s grootste park (O´Higgins park: hoewel de naam anders doet vermoeden was de leider van de Onafhankelijksstrijd tegen de Spaanse overheerser van Chileense komaf. Zou wel triest zijn als Chili een Ier nodig had om zich te ontdoen van hun opponent). Iedereen lacht, drinkt en danst naar het optreden van de schijnbaar nogal populaire Sanchez y su tres amigo´s (of zoiets) en lacht, drinkt en danst en dan nog wat meer van dat alles.
Ondanks dat Chili het duurste land van Zuid-Amerika is, is de prijs-kwaliteit/kwantiteit van het eten veel beter dan ik gewend ben dan de Nederlandse standaard. In tegenstelling tot Nederlandse restaurants kan je in de Chileense eetgelegenheden onmogelijk nog trek mits je het bord leegeet. Voor mij een gigantisch pluspunt.
Wat bij het hoofdgerecht aan groente ontbreekt wordt meer dan gecompenseerd bij het bestellen van een zeer goedkope side dish (2.000 peso´s): werkelijk een bord aan groente waar de hele tafel van kan meeeten.
Een ander pluspunt is dat ik me minder hoef te schamen voor het gebrek aan mooi uitgebalanceerde gerechten in de Hollandse keuken wanneer medereizigers mij om de typisch Hollandse gerechten vragen: hoewel hutspot en boerenkool niet overlopen van de inventiviteit, is het nog altijd beter dan de Chileense gerechten/snacks als churillana (patat, ui, Frankfurter worst en ei), completo (hotdog, ketuchup, mayonaise en.. avocado: in mijn ogen een incompleto maar hier is het erg populair) en empanada (valt nog wel mee maar is een soort gepaneerde korst gevuld met van alles: kip/groente/seafood/vegatarisch). Een empanada gevuld met de juiste inhoud is nog altijd lekkerder zonder de empanada (korst) zelf.
Al met al is Santiago een hele relaxte stad waar ik na vier dagen wel genoeg van had.
Wellicht dat ik er later nog eens terugkeer voordat ik het noorden van Chili ga aandoen.
-
07 Oktober 2014 - 08:34
Sabine:
Hahahaha Ja ik heb wel eens meer van die vreemde verhalen gehoord over Chilli en dat het eten soms echt STiNKT. Maar goed dat je zo lekker kan optrekken met andere alleenreizende. Erg gaaf! Doet me ook weer af en toe kriebels krijgen naar de tijd dat ik dat kon doen ;)
Al zou ik niet met je willen ruilen hoor! Hihihi
Even een nieuwtje, we zijn weer zwanger. Zijn 19 april uitgerekend. Gaaf he! Hihihihi. Three is the magic number he ;)
Wat ik trouwens een beetje vreemd vind is dat je zelf wil koken. Dat soort landen is er bijna op gebouwd dat je buitenshuis eet, vandaar dat alles zo goedkoop is!
Heel veel plezier nog verder en een dikke kus van ons allemaal!
Eric, Sepp, Pim en Sabine -
07 Oktober 2014 - 09:20
Caitlin :
Heerlijk om te lezen. Mooi geschreven, zie alles voor me, zo mooi beeldend. De mensen in de tram moeten denken dat ik niet goed ben met die glimlach op m'n smoel. Genieten.
Liefs.
-
07 Oktober 2014 - 12:03
Margreet:
Hey Jelle!!! Wat leuk om wat van je te horen. Ik zit hier met de regen op de ramen, helemaal in je reisverslag. Wat kan jij mooi schrijven.
En wat een andere wereld. Ik waan me gewoon even in een ander wereld deel!
Het klinkt allemaal erg mooi en spannend. En zoals ik het lees, denk ik dat je echt aan het genieten bent.
Heeeeeel veeeeeel plezier verder, en ik kijk uit naar je volgende belevingen!
Lieve groetjes margreet. -
07 Oktober 2014 - 16:16
Leonie:
Oh Jel, ik heb in een scheur gelegen van je verhaal! Fantastisch! Je schrijft zo leuk, daar moet je wat mee doen!
Je maakt wat mee en dat al in een paar dagen, ik herken het zo haha. Super leuk!
Ik kan niet wachten tot je volgende verhaal.
Ik zie je daar al zitten met een gitaar half beschonken hihihihi.
Heeeeeel veel plezier en blijf genieten en vooral schrijven :-)
Dikke x Leonie -
07 Oktober 2014 - 16:46
Marian:
Hi Jelle, ik zat al te wachten op een prachtig verhaal van je. Woowww, wat kan jij schrijven zeg, echt goed.
Het is net of ik zelf aan het reizen ben, zit er helemaal in. Het doet me denken vroeger.
Heel veel plezier en nu maar wachten op je volgende verhaal.
Groetjes Marian
-
08 Oktober 2014 - 10:27
Wouter:
Hé Jel,
Zoals altijd weer een top geschreven verhaal.
Ik zie het het helemaal voor me.
Geniet van je reis en hoop nog meer van je te lezen.
Gr. Wout -
08 Oktober 2014 - 22:23
Stacey :
Ooow jelle wat fijn om te lezen dat alles goed gaat! en zeker om te zien dat je zo geniet.. kan niet wachten op je volgende verhaal! Xxxxxx -
09 Oktober 2014 - 13:35
Wietske:
Hai Jelle, sorry een beetje laat dat we reageren, maar er ging iets mis, waar door wij dit geweldige verhaal nog niet hadden kunnen lezen.
Ik ben heel blij dat je al zo veel ervaren hebt op je nieuwe reis. Jammer van het stinkende eten, maar zoals ik je ken heb je daar al iets op gevonden. Geweldig!
Fijn dat je het lekker naar je zin hebt en je verhaal is enig om te lezen. Succes en tot de volgende keer.
Liefs Wietske en veel plezier. Wel voorzichtig zijn hoor !!!!! -
09 Oktober 2014 - 22:29
Papa:
Hallo Jelle ,erg leuk om je verhalen te lezen .Mooi om te lezen dat ook iedereen er erg van geniet .Het zal niet altijd makkelijk zijn om aan de gewoontes van je omgeving te wennen ,maar zo te lezen gaat het je makkelijk af Als ik het goed begrepen had reis je nu verder af naar Patagonië ,veel succes en plezier verder ,groeten van je vader. -
11 Oktober 2014 - 16:19
Vincent:
Hey Jel,
Heerlijk verhaal man, heb genoten tijdens het lezen.
Ik denk wel dat je je hebt vergist met het feest op 18 September, naar mijn beste weten vieren ze dan in diverse landen op grootse schaal mijn verjaardag, daarop zal Chili vast geen uitzondering zijn. Ben daar ook heilig verklaard enzo.
Dat even terzijde.
Blijf genieten en ik kijk weer uit naar het volgende verhaal, cheers!
Mzl,
Vin
-
25 Oktober 2014 - 02:49
Jelle:
@ allemaal: hartstikke bedankt allemaal voor de leuke reacties!
Wellicht kan ik nog een leuk zakcentje bijverdienen als reviewer van hostels en bezienswaardigheden die ik heb bezocht. Als de Lonely Planet de standaard is dan is die gedachte geen hoogmoed denk ik haha.
Nu nog een gek vinden die er voor wilt betalen.
Ik ben een tijdje offline geweest dus vandaar mijn vertraagde reactie..
Morgen weer een lange busreis (nou ja, relatief kort: 14 uur naar Ushuaia. Oftewel ´het einde van de wereld´, ik hoop dat die benaming enkel letterlijk geldt) voor de boeg dus dan hoop ik weer een aantal weken te kunnen verslaan en z.s.m. te kunnen uploaden (niet geheel onbelangrijk)!!
@ Sabine: wat een geweldig nieuws!! Ja drie is een mooi getal haha:)
eerlijk gezegd denk ik dat je gelijk hebt wat betreft uit eten gaan. MAAR: 1. Chili heeft westerse prijzen en is dus een stuk duurder dan je denkt (al is uit eten gaan goedkoper dan in Europa), maar temeer 2. ik dicht mezelf wel enige culinaire kwaliteiten toe die bovendien beter op mijn smaak zijn afgestemd dan wat ik in een restaurant krijg. Het eten moet dus of beter zijn dan hoe ik het zelf kan klaarmaken of een traditioneel gerecht of lokale specialiteit zijn. Aan de frequentie waarmee ik uit eten ga kan je dus herleiden wat kapsoneslijer ik ben haha; ik vind mijn eigen creaties veelal beter dan wat ik in een restaurant krijg en als de lokale gerechten hier bijv. bestaan uit patat, ei, ui en frankfurter worst dan je ben je gauw uitgepraat..
@ Vin: dat zou zomaar kunnen haha. Er werd goed gedronken, wat dat aangaat zie ik wel een parallel met jouw verjaardag(en)!!
-
03 November 2014 - 19:41
Inge:
Hoi Jelle, je reisverslagen zijn onovertroffen. Ik wacht met spanning op de volgende. Het lijkt erop dat je belevenissen zijn zoals je het hoopte te vinden daar in Zuid Amerika. In ieder geval geniet je ervan en de ervaringen die je op doet zijn onbetaalbaar. Geniet lekker verder en laat snel weer eens wat horen. Dikke kus!! -
09 November 2014 - 23:14
Bert Van Nieuwburg:
Leuk om je indrukken te lezen, je bent goed bezig jochie! Veel plezier verder en kijk uit naar je volgende avonturen. Adios senor -
30 December 2014 - 00:12
Jelle87.waarbenjij.nu
;: Hoi Jelle!
Het was leuk je te ontmoeten! Ik ben aan het leren hahaha
Vertel ons over uw reis!
God zij met u in uw lange en spannende reis!
Kussen
Gabriela -
01 Januari 2015 - 12:38
Lydia Ram:
Lieve Jelle. Wat fijn om je te kunnen volgen via dit blog.
Prachtig en beeldend geschreven.
Wens je veel reis plezier .
Liefs Lydia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
